In mijn vorige blogpost beschreef ik wat ik zou doen met een zee van tijd. Ik tekende en schilderde alles wat ik zou doen als ik meer tijd zou hebben (of nog beter: maken): meer lezen en schrijven, wandelen in de natuur, kamperen, fietsen, vaker naar koffiebars gaan,… Wat nu trouwens al vrij goed aan het lukken is aangezien ik zit te schrijven op het terras van Caffènation in het Groen Kwartier (met een heerlijk briesje erbij – zeer welkom op deze warme dagen).
Ik zette mijn schilderijtje in de zithoek, als dagelijkse reminder om meer tijd vrij te maken voor al deze leuke activiteiten.

Allemaal goed en wel, ik ben er zeker van dat dit helpt. Toch voor een deel. Maar ik weet dat ik hier ook realistisch in moet zijn. Die zeeën van tijd gaan niet zomaar tevoorschijn komen. Zeker niet met twee jonge kinderen die nog veel aandacht vragen en de verschillende jobs die ik combineer (over dat combineren schreef ik een tijd terug ook een blogpost).

Dus wil ik, naast het bewust zoeken naar zeeën tijd (lees: inplannen) ook kiezen voor een andere aanpak, namelijk die van ‘tussen de soep en de patatten’. Want als ik wacht tot ik écht eens tijd heb om veel te schrijven of écht eens tijd heb om creatief bezig te zijn of te wandelen, dan kan ik waarschijnlijk nog lang wachten (herkenbaar?).

Maar tussendoor, tussen die soep en die patatten, valt er wel wat gewonnen tijd te rapen om leuk bezig te zijn. Deze voormiddag had ik, terwijl de kinderen thuis waren (tweede dag van de grote vakantie) enkele uren de tijd om met hen bezig te zijn, mijn huishouden te doen en alvast in te pakken voor ons weekendje weg (kamperen – ook iets dat op m’n schilderijtje staat). Dus ging ik er al vanuit dat ik geen tijd had om iets leuks voor mezelf te doen. Tot mijn zoontje vroeg om mee te helpen met tekenen. Leuk, dat is toch ook creatief bezig zijn. Dus pakte ik mijn eigen teken- en knutselspullen erbij en ging ik naast hem zitten. Ik hielp hem met zijn tekening en intussen startte ik zelf met een nieuw creatief projectje: het maken van een soort van ‘zelfzorgkaarten’. Om als dagelijkse reminder te gebruiken om bewust meer stil te staan bij zowel mentale, emotionele als fysieke zelfzorg.

Een idee/project waar ik al veel langer mee speel maar wat ik meteen op grote schaal zag: deze kaarten door een illustrator laten vormgeven, laten drukken en dan liefst ook nog te koop aanbieden. Omdat ik het zo groots zie/zag kwam er dus niets van in huis. Want welke illustrator kies ik? En hoeveel kost dat? En hoeveel kost het om die kaarten te laten drukken? En welke oplage kies ik? En wie wil die kaarten dan kopen? Of te koop aanbieden? Veel vragen, veel belemmeringen. Dus… blijft dit idee liggen. Tot ik vanmorgen gewoon begon, tussen de soep en de patatten, met knippen en plakken. Gewoon, voor mezelf, omdat ik dit leuk vind, dat grootse plan achterwege latend. Met mijn zoontje aan tafel. Allebei creatief bezig. Samen. Ik maakte alvast drie zelfzorgkaarten. Tot ik toch wel echt eens die vaatwasser moest gaan uitladen. En na het inpakken maakte ik er nog eentje, vlak voor ik me ging douchen, tussen de soep en de patatten.

Zo leuk dit. Tussen de soep en de patatten zit dan misschien geen zee van tijd maar ook met weinig tijd valt er heel wat leuks te doen.