Ik heb iets met boeken. Ook als kind las ik al wel graag, maar niet zoveel als nu. Als kind, tiener en jongvolwassene stonden boeken voor mij eerder gelijk aan school. Vooral op/door de unief werd mijn liefde voor boeken getemperd door al die dikke ‘knoerten’ die we quasi vanbuiten dienden te leren.

Pas wanneer ik mezelf, na 6 jaar werken in de communicatiesector, toestond om voor mijn echte passie te gaan (psychologie), pas toen keerde mijn liefde voor boeken terug. En werd ze alleen maar sterker. Met intussen heel wat gevulde boekenplanken tot gevolg. Heer-lijk!

Iemand in mijn omgeving moet nog maar iets zeggen over een interessant boek en negen van de tien zoek ik het meteen op en is de kans groot dat het dan ook in mijn (virtueel) winkelmandje beland. Ik neem me heel vaak voor om eens een paar maanden lang géén boeken meer te kopen, want er staan best wel veel nog-te-lezen-exemplaren hier in de boekenkast. Maar vaker dan me lief is komt er dan toch weer een interessant boek op mijn pad.
Maar in alle eerlijkheid: ik lees die boeken ook effectief. Het is dan ook vanuit die gedachte dat ik mezelf telkens toestemming geef om dat nieuwe boek toch ook maar weer te kopen 😊

Op mijn boekenplanken vind je allerhande boeken terug gelinkt aan de mens/psychologie/persoonlijke ontwikkeling & groei. Zo las ik onlangs ‘Asem’ van Leen Dendievel uit en ben ik nu bezig in ‘Denk als een monnik’ van Jay Shetty en in ‘De mythe van normaal’ van Gabor Maté (ook dat is een dingetje, meer dan één boek tegelijk lezen).

Onlangs ontdekten mijn lief en ik een heerlijk plekje op Antwerpen Zuid, Cosimo, een koffiebar gevuld met boeken (boekhandel) die tegelijk ook een uitgeverij is. Beter kan het bijna niet. Ga er zeker ook eens langs. Ik kocht er (uiteraard) het boek Moederland, van Charlotte Perkins Gilman (Charlotte (1860–1935) is een van de belangrijkste en eerste feministische schrijvers). Een van hun eigen uitgaven. Het verhaal gaat over een vrouwenland waar een maatschappelijke orde ontwikkelde, zonder oorlog en overheersing. “Het werk houdt de lezer een spiegel voor en spoort aan om te reflecteren op het karakter van onze maatschappij en onze rol erin.” – Ik ben héél benieuwd, want ook ik durf wel vraagtekens te zetten bij onze maatschappij. Wanneer ik het boek gelezen heb schrijf ik er misschien wel een review over om hier te delen.

Een andere plek waar ik heel graag ben is de bibliotheek. In de bib van Wilrijk hebben ze trouwens ook een koffiebar en héél gezellige zithoekjes. Geen betere plaats om tussen de boeken te snuisteren, te schrijven of om gewoon te zijn.

Onlangs las ik in de nieuwsbrief #vergeetniettekijken van Kelly Deriemaeker (columnist, auteur, podcast host en nog zoveel meer) dat ze zichzelf de uitdaging opgelegd heeft om elke dag 25 minuten te lezen. Ook ik las een tijdlang elke dag bewust een half uurtje. Nu weer even niet omdat ik momenteel elke dag wel tot lezen kom. Maar dit is een goede manier om het lezen terug wat aan te wakkeren als dat op een lager pitje komt te staan (want elke keer dat ik wél een boek vastpak, is dit zo leuk!). En je zou er van verschieten hoeveel boeken op een jaar je kan lezen als je elke dag (maar) een half uurtje leest. Zalig toch.

Welk boek ben jij nu aan het lezen? Of wat staat er nog op jouw lees-lijstje?