De wijze woorden van onze (nieuwe) postbode. Want ja, eindelijk is het zover: wij zijn verhuisd! (vandaar de radiostilte hier enkele weken).
Sinds 2 weken wonen we met ons drietjes én met ons nieuwe huisdiertje in ons nieuwe huis. En terwijl ik dit nu schrijf (ik schreef deze tekst op zondagmiddag) zijn mijn kinderen met hun neefje en nichtjes – die hier aan de overkant wonen – aan het spelen. Op het plein hier.

En vanmorgen, terwijl we de kerstboom aan het opzetten waren, liepen alle kinderen hier ook binnen en buiten. Heerlijk vind ik dit. Geeft me een beetje het gevoel zoals op de camping: gaan buurten op elkaars campingplek. En af en toe eens blijven hangen om te spelen (de kinderen) of voor een koffie of een biertje (de ‘grote mensen’ 😊).

En ook al klinkt dit nu allemaal heel mooi en gezellig (dat is het zeker ook), de voorbije weken waren gevuld met de nodige stress. Op zondag 30 november kregen we de sleutel van ons nieuwe huis. En de dag erna, op maandag 1 december moesten we de sleutel van ons vorige huis afgeven aan de nieuwe eigenaars. 1 dag tijd dus. Voor de volledige verhuis, (een deel van) de uitpak en om het vorige huis te poetsen. Gelukkig kwam er langs alle kanten hulp en konden de kinderen bij mijn ouders blijven logeren.

Maar amai, verhuizen van een (groter) huis naar een (kleiner) huis, mét kinderen is toch wel heel wat anders dan mijn laatste verhuis 10 jaar geleden. Toen verhuisden mijn toenmalig lief en ik gewoon met ons tweetjes, zonder kinderen, van een appartement naar dat (groter) huis.
Ik hoopte stiekem dat de helft van de kinderen hun speelgoed verloren zou gaan tijdens de verhuis maar dat is helaas niet gebeurt 😉

De buurt waar we nu wonen is allesbehalve nieuw voor ons. Ik/we kwam(en) hier al meermaals per week omdat onze familie hier dus ook woont, op deze zakdoek. Het huis zelf is uiteraard wel nieuw voor ons. Ik kreeg de kinderkamer (inclusief prachtig prinsessenbehang – best eng, zo’n hoopje prinsessen dat je aanstaart terwijl je in bed ligt). De kinderen kregen de grote slaapkamer met genoeg plaats voor al dat speelgoed dat niet verloren ging tijdens de verhuis…

In ons vorige huis had ik een aparte kamer die ik gebruikte als praktijkruimte voor de psychologische begeleiding en loopbaanbegeleiding. Zo’n plek heb ik nu niet meer. Dus richtte ik in de leefruimte een aparte zithoek in. Begeleiding in een huiselijke sfeer, helemaal prima zo 😊 En met een paravent is de praktijkruimte toch nog wat afgescheiden van de rest van de living. En de ‘therapiekat’ hier zorgt meteen ook voor de nodige rust.

Zo blij met onze zakdoek.